نگرشي نو
نظرات خوانندگان(0)
لید مقاله:
فضانورد آمریکایی "کارل ساگان" در کتابی از خود با اشاره به عکسی که فضاپیمای وویجر از زمین در یک فضای لایتناهی گرفته اشاره ای دارد و می گوید: .....
متن کامل:
بنام خدا
فضانورد آمریکایی "کارل ساگان" در کتابی از خود با اشاره به عکسی که فضاپیمای وویجر از زمین در یک فضای لایتناهی گرفته اشاره ای دارد و می گوید:
"به این نقطه روی عکس که ذره ای را در میان فضای لایتناهی نشان می دهد بنگرید! خانه ماآنجاست!ما آنجاییم! تمام کسانی که دوستشان دارید ،می شناسید و یا چیزی در مورد آنها شنیده اید ، کسانی که وجود داشته اند،همه و همه ، زندگی شان را در آنجا سپری کرده اند. برآیند تمام خوشی ها و رنج های ما در همین نقطه جمع شده است. هزاران مذهب و ایدئولوژی و دکترین اقتصادی که آفرینندگانشان از صحت آنها کاملا مطمئن بوده اند! تمامی قهرمانان و بزدلان! تمامی آفرینندگان و ویران کنندگان تمدن های بشری! تمامی پادشاهان و رعایا! تمامی زوج های جوان عاشق! تمامی پدران و مادران و کودکان امیدوار، مخترعان و مکتشفان، تمامی معلمان اخلاق، تمامی سیاستمداران فاسد،سوپر استارها ، تمامی رهبران بزرگ ، تمامی قدیسان و گناهکاران در تاریخِ نوع بشر، آنجا زیسته اند. در این ذره غبار که در فضای بیکران در مقابل اشعه خورشید شناور است! زمین ذره ای خرد در مقابل عظمت جهان است. به رودهای خون که توسط امپراطوران و ژنرال ها با عظمت و فاتحانه در طول تاریخ بر زمین جاری شده بیاندیشید. این خونریزان،اربابان لحظاتی از قسمت کوچکی از این نقطه بوده اند. به بی رحمی های بی پایانی که ساکنان گوشه ای از این نقطه توسط ساکنان گوشه دیگر (که از این فاصله نمیتوان آنها را از هم بازشناخت) متحمل شده اند بیاندیشید. چقدر اینان به کشتن یکدیگر مشتاقند! چقدر با حرارت از یکدیگر متنفرند! تمامی شکوه و جلال ما، تمامی حس خود مهم بینی بی پایان ما،توهم اینکه ما دارای موقعیتی ممتاز در پهنه گیتی هستیم، به واسطه این عکس به چالش کشیده می شود. سیاره ما لکه ای گم شده در تاریکی کهکشانهاست. در این تیرگی و عظمت بی پایان، هیچ نشانه ای از اینکه کمکی از جایی میرسد تا ما را از شر خودمان در امان نگاهدارد دیده نمی شود.
زمین تنها جای شناخته شده است که قابلیت زیست دارد. خوشتان بیاید یا نه! زمین تنها جایی است که می توانیم روی پایمان بایستیم. میگویند، فضانوردی، تجربه ای است شخصیت ساز، که فرد را فروتن می سازد. شاید هیچ تصویری بهتر از این غرور ابلهانه و نابخردانه نوع بشر را در دنیای کوچکش به نمایش نگذارد. برای من، این تصویر تاکیدی است بر مسئولیت ما در جهت برخورد مهربانانه تر ما با یکدیگر. و سعی در گرامی داشتن و حفظ کردن این نقطه آبی کمرنگ! تنها خانه ای که تاکنون شناخته ایم، زمین."
بنظر شما چه عاملی باعث شده نویسنده فضانورد این کتاب به چنین دیدگاهی از زمینیان دست یابد؟و معتقد باشد باید منتظر روزی باشیم که بشر از دست خودش در امان باشد؟کدام خصلت بشر اینهمه بلای جان او شده ؟
بنظر می رسد برای رسیدن به یک دیدگاه مناسب ودرست گاها لازم است از موقعیت های موجود که در آن هستیم کمی فاصله بگیریم تا واقعی تر نسبت به مسائل و رویدادهای جهانی که در آن زندگی می کنیم اظهار نظر کنیم.
البته جهانی که از آن صحبت می شود یک مفهوم نسبی است و شاید همان محیط اطراف خود را دنیای خودمان بدانیم. شاید هم برای عده ای هیچ مرز و محدودیتی نتواند آنها را از همنوعانشان در اقصی نقاط زمین جدا کند.بهر حال همین فضانورد در یک بازگشت رویایی از فضا و قرار گرفتن در یک جامعه اومانیستی مثل جامعه خود ش شاید دیدگاههای قبلی خود را یا فراموش کرده و یا نتواند آنگونه بیندیشد که از آن فرسنگها بالای زمین مشاهده کرده بود.شاید هم اینگونه نباشد!
واضح است اجتماع و محیطی که در آن زندگی می کنیم تاثیرات زیادی روی افکار و عقاید ما دارد و اظهار نظر های ما را بشدت تحت تاثیر قرار می دهد.امروزه ما مبتلابه مسائل زیادی در پیرامون خود هستیم که شاید نظر درستی در مورد آنها نداریم!اما بناچار نمی توانیم از کنار انها براحتی بگذریم.شاید دست گذاشتن روی برخی مسائل خاص کار درستی بنظر نرسد ولی آنچه که واضح است این است که بسیاری از مسائل و رویدادهای پیرامونمان هستند که انها را در خور ارزش می دانیم و به شدت با چشم و گوش بسته از آنها دفاع می کنیم.ضد ارزشهایی را می بینیم که بنام ارزش و با رنگ و لعابی مردم پسند ارائه شده و به شدت از آنها دفاع می شود.همه اینها را می بینیم بی آنکه کمی تلاش کنیم به آن سو هدایت شویم که طبق فرمایش مولای متقیان علی علیه السلام به کمیل ،برای انجام هر عملی نیاز مند معرفت ، شناخت و آگاهی در زمینه آن عمل باشیم.
دیدگاه شما چیست؟ آیا شما نیز از زمره آنهایی هستید که اصرار دارند همین زاویه دید فعلی آنها برای رویت حوادث و مسائل جامعه خودشان مناسب و بهینه است یا جزء آن دسته که زوایای پنهان و آشکار دیگری را نیز برای رویت پیرامونشان انتخاب می کنند تا به شناختی جامعتر و منطقی تر برای آنچه که فکر می کنند باید دلائل ارزشمندو در خوری برای دفاع از آنها داشته باشند برسند؟
اگر در این زمینه و برای رشد و تعالی اندیشه هایمان گامی بر نداشته باشیم در این صورت مصداق آیه شریفه "هل یستوی الذین یعلمون والذین لا یعلمون "خواهیم بودو حسابمان از بقیه جدا خواهد شد.اما اگر جزء انها هستیم که انگیزه لازم برای شناختی عمیق تر و واقعی تر نسبت به پیرامونشان دارند بهتر است در هر موقعیت و منصبی که هستیم خود را نیازمند بدانیم برای یک قضاوت درستتر علاوه بر در اختیار داشتن مولفه های لازم برای یک اظهار نظر علمی و منطقی از زوایای مختلف مسائل پیرامونمان را بنگریم و نگذاریم بی دانشی ها و کم اطلاع بودن ها در درازمدت به یک عادت اخلاقی برای نسل ما در بیاید.که در این صورت در آینده ،هیچ برگی از این درخت را یارای ایستادن در برابر کوچکترین نسیم هم نخواهد ماند .چرا که این درخت برای روی پا ایستادن ، ریشه می خواهد .
از آنجا که همه ما انسانها بر حسب ماهیت فردی و تحت تاثیر علل و عوامل مختلف در تمام مقاطع زندگی خود، جایزالخطا هستیم، بنابراین مساله، اصلا این نیست که اشتباه نکنیم چه اگر این گونه بود مساله تکامل و هدایت بشر به کلی منتفی بود. مهم این است که بر اشتباه، اصرار و تاکید نداشته باشیم و مسائل خود را مثل عناصر و آیتم های یک پازل در کنار مسائل دیگران به بوته نقد و بررسی قرار دهیم.احتساب موقعیت و شرایط کنونی که جامعه ما در کنار جوامع دیگر دارد ،اهمیت شناخت مارا نسبت به آنچه که مبتلابه آن هستیم صد چندان می کند. بنابر این جادارد به قول سهراب چشمها را بشوییم و جور دیگری بنگریم.
موضوع:
نجوم
نویسنده:
مهندس محمد قوامي
تاریخ درج
يكشنبه 28 بهمن 1386
کلیدواژه ها:
نگرشي نو. نجوم. ستارگان
|
.jpg)
.jpg)
.jpg)
