مراسم حسین‎حسین: هر ساله در دهه‎ی سوم ذی‎الحجه و پایان جشن‎های اعیاد فرخنده‎ی قربان و غدیرخم، مردم سفیدشهر با نصب پرده، پلاکارد، عَلَم و پرچم در معابر و بر سر درب منازل، تکایا و مساجد به استقبال ماه محرم حسینی می‎روند. یکی از مراسم مهمّ این ایام، چاووشی عزا و ماتم سید مظلومان و سرور شهیدان است که معمولاً هفته‎ی قبل از فرا رسیدن محرّم با شور و حال معنوی خاصّی آغاز می‎گردد. اگرچه هیأت‎ها و دسته‎جات عزاداری در مراکز هیأت‎ها به تعظیم شعائر الهی و اسلامی می‎پردازند، ولی مراسم سنّتی و ویژه‎ی «حسین حسین» (که از طرف نمازگزاران مساجد جامع و امیرالمؤمنین «سلام‎الله‎علیه») به سمت حسینیه‎ی اعظم انجام می‎شود، از سادگی و معنویّت خاصّی برخوردار است که هرکس یک مرتبه در این مراسم شرکت نماید، شیفته‎ی آن می‎گردد.

از آنجا که این کاروان عزا با خلوص و سادگی بدون هیچ‎گونه طبل و دهل و چشم و هم‎چشمی‎های مرسوم برپا می‎شود و صرفاً به منظور زنده نگه داشتن یاد و نام امام حسین(ع) می‎باشد، در مسیر کوتاه بین مسجد و حسینیه‎ی اعظم سفیدشهر همراه با شور و احساس و با معنویّت برگزار می‎گردد که حلاوت آن بر دل‎ها می‎نشیند. ذکر ممتد «حسین حسین» تمام جمع، همراه با سینه‎زنی که فقط گاهاً برای تغییر حالت یکنواختی آن میان‎دار یا ذاکر، یک بیت از دوازده بیت اشعار محتشم را با صدای رسا می‎خواند. چاووشی خواندن و دوباره سینه‎زنی و آوای مقدّس «حسین حسین» گوش جان را نوازش می‎دهد. قابل ذکر است که این مراسم سنّتی، دارای سابقه‎ی دیرینه‎ی تاریخی است و مشایخ و پیران سفیدشهر می‎گویند؛ این مراسم از قدیم‎الایام وجود داشته و در زمان‎های گذشته به قدری اخلاص و صفا در این مراسم موج می‎زده است که گویا در و دیوار، همراه با عزادارن حسینی همنوا بوده‎اند.

منبع کتاب فرهنگ عامه سفیدشهر ، حسن صفری