بیماری موهبت یا نقمت؟

بیماری آیا یک موهبت است یا یک نقمت است. همه ما مریض می شویم. فارغ از اینکه بیماری ممکن است جنبه های مختلفی داشته باشد , شدید یا ضعیف باشد , ولی آیا تا به حال فکر کرده ایم که بیماری آیا یک تهدید است یا فرصت؟ در نگاه ظاهر همه بیماری را یک تهدید برای خود می دانند زیرا سلامتی انسان را تهدید میکند. انسان را از کار و زندگی می اندازد. انسان را از امکان بهره برداری از لذتها و منافع مادی و حتی معنوی ساقط مکیند.

اما این ظاهر قضیه است. بیماری میتواند فارغ از ظاهر تهدید امیز و نقمت امیز ان, برای ما یک فرصت باشد. فرصتی برای نزدیکی به خدا. فرصتی برای اندیشیدن در خود. اینکه کیست و از کجا امده است و امدنش بهر چه بود. بیماری میتواند فرصت های جدیدی را برای انسان ایجاد کند و بعد از سلامتی و بیرون امدن از بیماری, انسان زندگی جدید را شروع کند. بسان کسی که تازه از زندگی متولد شده است. اری بیماری میتواند اغاز یک تولدی دوباره و زندگی نو باشد.

خوشا به حال انها که اینگونه فکر کنند. همه ما مریض می شویم و خوب می شویم. اما چقدر از ما به این نکته توجه داریم که بعد از بهبود,زندگی دوباره ای را شروع کنیم. عهد تازه ای با خدای خود ببندیم و سعی کنیم انسان باشیم انسان.

گاهی بیماری انسان را متوجه گذشته اشتباه خود میکند. اینکه چیکار داشته میکرده و به سمت  و سویی داشته می رفته است. بعبارتی بیماری میتواند بسان یک تلنگور عمل کرده و انسان را از غفلتی که سالها و دیرزمانی در ان بوده بیدار کند. که چیکار داری مکینی  و به کجا داری می روی  و این ره که تو می روی به ترکستان است.

بنابر این بیماری نه تنها نقمت نیست بلکه یک موهبت است که خدا به بنده اش ارزانی میکند تا شاید متوجه شود و از غفلتها بیدار شود . منتهی بندگان خودا دو دسته اند. عده ای پیام را می گیرند عده ای پیام را نمی گیرند.

امیدوارم ما جزء ان دسته ای باشیم که پیام را می گیرند.