در صدا و سيما در فيلم ها و سريالها شخصيت هايشان انگار هيچ دين و مذهبي هنوز اختيار نكرده و كمونيست و هرهری مذهبند! چون نه نماز مي خوانند؛ نه به كليسا و كنيسه مي روند و نه حرفي از خدا و پيغمبرش مي زنند.

 در صدا و سيما طي ده ، دوازده ساله اخير يا از ابتداي تاسيس آن تاكنون برخي موضوعات، يا رو به نابودي است يا كلا منقرض شده و از صفحه آن حذف شده است براي مثال: در صدا سيما نام و ياد امام همچون سخنان او از روي ديوار كوچه ها و خيابان ها كاملا محو شده است. حال از روي كدام يك از اين دو زودتر پاك شده خدا مي داند. در صدا و سيما مدتهاست كه نمايش معنويت خاص جبهه ها و نمايش چهره پاك و اثر گذار شهيدان كه واقعا صراط المستقيم ما ايرانيان و بازدارنده هر نوع ناهنجاري و ... است؛ مفقودالاثر شده است. از اون همه زلال معنويت به جايش رقص كودكان و مجري ها در استديو و فيلم هاي عشق بازي دختر و پسر در خط مقدم جبهه ظهور كرده! در صدا وسيما معلوم نيست برنامه هاي فوتبالي اش سياسي ست يا سياستش فوتباليه! در صدا وسيما حيا قورت داده شده و به جاي آن سنگ پاي بي حيايي را با هديه زنانه مردان نامحرم به زنان همسايه در خانه پزشكان به خانه ها ارمغان آورده اند. در صدا و سيما موسيقي سنتي گوهري ناياب شده حتي در حد نمكي در آش برنامه هايش. تارها و سه تارها و كاست هاي موسيقي سنتي در سازمان منزوي شده؛ گوشه عزلت اختيار كردندشون در صدا و سيما نام ائمه بر روي هيچ شخص و شخصيتي در فيلم ها ديده نمي شود. تا دلت بخواهد چنگيز و هوشنگ و تيمور و سونیا و سوسولینا شنيده مي شود. آيا تلويزيوني ها اين ناپرهيزي را خواهند كرد و از اسامي متبرك زهرا و مهدي و محمد ، حسن و حسين و علي و فاطمه كه نام ما و بچه هايمان و بيشتر مردم ايران است در فيلم ها و سريال هايشان استفاده خواهند كرد؟ در صدا و سيما كارگردانهاي متعهد در گردونه هفت محاكمه و مضحكه مي شوند تا بلكه بشود تفكرات فسيل شده روشنفكري دهه 40 و پنجاه را به عرش اعلا عليين برسانند. صدا و سيما از ميان تمام ورزش هاي موجود در دنيا فقط فوتبال را مي شناسد و لامپ هاي نودش با آن گرم است. هيچ ورزش ديگري به چشم دوربين هاي تلويزيون برخورد نمي كند. در صدا و سيما آدم هاي فيلم ها حتي در نقش هاي جوان و نوجوان و كودك! فقط يك ترانه مربوط به سال 1333 را به عنوان آواز خاطره انگيز خود مي خوانند! معلوم نيست اين همه سرود و ذكر و دعا و شعرها و شعارهاي قشنگ و مختلف ديگر كه مردم كوچه و بازار صبح تا شب هنگام شادي و ترس و ناراحتي و غم و استراحت در اين سالها زمزمه كرده و مي كنند كجاي كار قرار داره؟! در صدا وسيما كاراكتر يك فيلم بايد end مذهبي باشه تا در يك مناستي از صحنه فيلم خداي ناكرده برود به مشهد؛ وگرنه در اغلب موارد مسافرت ها مي روند به شيراز و شمال، تخت جمشيد و كنار دريا! معلوم نيست اون 30 و چند ميليون نفري كه هر سال به مشهد و كربلا و مكه مي روند از ايرانيان مقيم كره مريخ هستند يا مريخيان مقيم ايران! در صدا و سيما در فيلم ها و سريالها شخصيت هايشان انگار هيچ دين و مذهبي هنوز اختيار نكرده و كمونيست و هرهری مذهبند! چون نه نماز مي خوانند؛ نه به كليسا و كنيسه مي روند و نه حرفي از خدا و پيغمبرش مي زنند حتي با معنايي كه در تمام اديان الهي و غير الهي اش وجود دارد و نه توسل به ائمه در اونها مشاهده مي شود ـ كاري كه هر ايراني در عمرش هزاران بار انجام مي دهد.ـ در صدا و سيما در هر مناسبتي با آب و تاب فراوان از بازيگران به عنوان الگوهاي موفق در زندگي نام برده مي شود در حاليكه اكثر اين آقايون و خواهران محترم از تشكيل و اداره يك زندگي خانوادگي كوچك عاجزند و در زندگي شكست خورده اند. براي نشان دادن سوژه هاي موفق در اين زمينه نه تنها دور اين جماعت را بايد خط بزرگ بكشند بلكه بهتره ابتدا از محدوده استحفاظي تهران فاصله بگيرند بعد شروع به تحقيق و تفحص در اين زمينه كنند. در صدا و سيما فرم زندگي ها در سريال ها، توماني سه ريال با زندگي مردم كوچه و بازار فرق دارد.