1. خودتان را دوست داشته باشيد و به خود احترام بگذاريد ( اگر به خود احترام بگذاري براي ديگران نيز احترام قائلي ) .

كسانيكه از خود رضايت دارند از خود تعريف نمي كنند .

عواملي كه ممكن است انسان خود را دوست نداشته باشد :

الف- دوست نداشتن ظاهر : ممكن است عواملي مانند قد خيلي كوتاه يا بلند ، چاقي يا لاغري و ... باشد .

ب- جايگاه فرد در خانواده : آيا فرد احساس مي كند كه قبولش دارند يا فكر مي كند مورد تبعيض قائل مي شود .

ج- ديدگاه اجتماعي : آيا فرد احساس مي كند كه ديگران تحويلش مي گيرن و او را قبول دارند يا نه ؟

د- نظر فرد به وضعيت تحصيلي يا حرفه ي خودش : آيا احساس مي كند كه از نظر تحصيلي و يا جايگاه شغلي از ديگران كمتر است و يا ...

.

2. پي بردن به علت رفتار : باپي بردن به علتها ديگر علل و عوامل را به خود نسبت نخواهيم داد .

علتها در قضاوت بزركترين عامل هستند و نشناختن آن باعث بدبيني و بدترين حالت ، تعميم آن است .

3. رفتار انسانها تابع تماميت وجودي آنهاست ( رفتارهايمان تابع جسم و روانمان است ) . شخص بيمار نمي تواند آدم خوش برخوردي باشد . عكس اين حالت نيز صادق است بطريكه  خلق و خو و بيماريهاي رواني نيز باعث بوجود آمدن بيماريهاي جسمي مي شود .                                                                                             

كسي كه از لحاظ جسماني و رواني سالم باشد ، از بهداشت روان برخوردار است .

4. شناخت انگيزه هاي رفتار :همه ي انگيزه ها نيروهايي هستند در درون فرد ، كه از نياز نشأت مي گيرند .

هدف                                  انگيزه                                         نياز

شناخت انگيزه ها در تغيير رفتار نقش بسيار مهمي دارد .

5. شناخت نقاط مثبت و محدوديت ها : نقاط مثبت و محدوديت هاي خود را شناسايي و سعي كنيد نقاط ضعف خود را رفع كنيد و نقاط مثبت خود را تقويت كنيد . خشم ، عصبانيت و ... موقعي بوجود مي آيد كه ما نقاط ضعف خود را نشناسيم و سعي در رفع آن نكرده  باشيم .

رعايت اين پنج اصل كمك بزرگي است در بهداشت رواني فرد