اسفند دود کردن: یکی از آداب و رسوم قدیمی مردم برای دفع چشم حسود و چشم زخم در اکثر نقاط کشور از جمله در نصرآباد (سفیدشهر) دود کردن اسفند بوده است. اسفند را که دارای بوی خوشی نیز میباشد، در مواقع خاصی دود میکنند؛ مثلاً برای کسی که بیمار شده باشد، جلوی کسی که از سفر به ویژه از سفر زیارتی برگشته باشد، برای مادر و نوزاد تازه متولد شده، در مقابل عروس و دامّاد، به هنگام شروع سکونت در یک منزل نو، برای خرید وسایل مهم یا بردن جهیزیهی دختر، در هنگام میهمان کردن آشنایان و فامیل، هنگام حرکت هیأتهای مذهبی، رفتن به سفر جمعی و اردو، اعزام به جبهه، استقبال از اشخاص و موارد متعدد دیگر.
برای دود کردن اسفند ابتدا یک مشت از آن را دور سر افرادی که مورد نظرشان است یا دور چیزی که خریدهاند، میگردانند و شعر زیر را در همان حال میخوانند و سپس آن را در داخل آتش یا ذغال سرخ شده در اسفندونی (یک منقل کوچک و سینی) میریزند و مجدداً ظرف در حال دود را به دور شخص یا اشیاء میچرخانند و باز شعر زیر را زمزمه میکنند.
اسفند دود کردن
برای دود کردن اسفند ابتدا یک مشت از آن را دور سر افرادی که مورد نظرشان است یا دور چیزی که خریدهاند، میگردانند و شعر زیر را در همان حال میخوانند2:
شعر اول:
اسفند و اسفند دونه
اسفنـد سی و ســـــه دونـــــــه
هر دونهای یَ خونـه
بسوزَ چَشم حسود و حسد و بیگونه
اسفندا کی کاشـتَ؟ حضـــــــــــــرت علــــــــــیّ
کـــی بـرداشــــتَ؟ حضـــــــــــــرت علــــــــــیّ
کـی دود کــــــردَ؟ حضـــــــــــرت فاطمــــــــــه
برای کی دود کــردَ؟
بـرای حســـــــن و حسیـــــــن
حسن و حسین یا الله! یـــزیــــــــد لعنــت اللـــــــه!
شعر دوم:
اسفند و اسفند دونه اسفنـد سی و سه دونـه
هر دونهای یَ خونـه اَ خویــش و اَ بیگونــــه
اَ دوسُّ و اَ دشـمــن بترکَ چَشم حسود وحسد
اسفنـدا کی کاشــتَ علـیّ (ع) کاشــــــتَ
کـــی درو کــــردَ؟ حســــن و حسیــــن
کــی آتیـش کــردَ؟ فاطمـــــه زهــــــرا
صفحه 50 كتاب فرهنگ عامه سفيدشهر- حسن صفری