سال ۹۳با همه خوشی ها و ناخوشی هایش گذشت. با همه کمبودها برای سفیدشهر(نصرآباد) ما گذشت. هنوز از نوشتن مطلبی تحت عنوان «از شادی کلنگی بیرون بیایید» در شماره ۴۰ انتظار سفیدشهر زمان زیادی نگذشته است. آنجا گفتیم همه ی امید ما برای توسعه و رونق نصرآباد، همان ۳۰۰۰ هکتار زمینی است که برای ماست اما اختیارش دستمان نیست. همان زمین هایی که اگر فقط و فقط بخاطر پروژه تزریق گاز، یک پالایشگاه در آن تأسیس شود، شهر ما از این رو به آن رو خواهد شد. همین حالا هم بعضی سرمایه داران زمینهای ما را به قیمتی ناچیز می خرند، چون می دانند آینده چه خبر خواهد شد.
به این جمله تیمسار منصوری که بهار ۹۳ در مصاحبه نشریه جوان کویر گفته دقت کنید: «مشکل حریم سفیدشهر با یک ساعت نشست بین دو فرماندار حل می شود ». یا به این جمله ی آقای رضایی سرپرست سابق فرمانداری آران و بیدگل توجه کنید: «مشکل حریم راه حل شهرستانی دارد». به این جمله مهندس صدراییه فرماندارکاشان هم توجه کنید: «فرمانداری ویژه شهرستان کاشان همانند سابق جهت حل مسائل پیش آمده مرزی بین سفیدشهر و مشکات آمادگی خود را اعلام می کند»
همه می دانیم و حتی دولت هم می داند که این ۳۰۰۰ هکتار زمین متعلق به مردم نصرآباد است. مصوبه دولت در سالهای گذشته تأکید می کند که نصرآباد با تمام آنچه دارد به آران و بیدگل ملحق می شود. حال که نماینده مجلس و سایر مسؤلین این دو شهرستان بر راه حل شهرستانی تأکید دارند، پس اشکال در کجای کار است؟ آقای منصوری تاکنون چند نشست بین دو فرماندار با وساطت شما برگزار شده است؟
به مسؤلان کاشان می گوییم اگر باور دارید که این زمین ها حق مردم نصرآباد است پس چرا تاکنون بازگشت آن را امضاء نکرده اید؟ آیا حق الناس را قبول دارید؟ به مسؤلان آران و بیدگل می گوییم، مگر نصرآباد جزئی از آران و بیدگل نیست؟ برای گرفتن حق مردمتان چه کرده اید؟ شما خود ساز الحاق به قم را می زنید اما از ساز جدایی ما بخاطر حق و حقوقمان ناراحت می شوید. آن دنیا چه جوابی به مردم نصرآباد که از حقشان محروم شده اند خواهید داد؟ شما مسؤلید و باید حق ما را بگیرید.
به شورای شهر، شهردار جدید و امام جمعه ی خودمان هم می گوییم. به هر کسی که دستش می رسد تا کاری بکند می گوییم. به منصوری و صدراییه و معینی نژاد و رسول زاده و دهقانی می گوییم. نگذارید حق الناس فدای بازی های جناحی و دعوای شهرستانی شود.
در پایان همگی را به نشستن پای منبر مولای متقیان دعوت می کنم.
الف. و اَلْزِمِ الحقَّ مَنْ لَزِمَه من القریب و البعید. نهج البلاغه، صبحی صالح، خطبه ۲۱۶٫
حق را در مورد هر کسی که بایسته است دور یا نزدیک اجرا کن.
ب. باید که محبوبترین کارها در نزد تو، کارهایی باشد که با میانهروی سازگارتر بود و با عدالت دم سازتر و خشنودی رعیت را در پی داشته باشد زیرا خشم تودههای مردم، خشنودی نزدیکان را زیر پای بسپرد و حال آنکه، خشم نزدیکان اگر تودههای مردم از تو خشنود باشند، ناچیز گردد. (نامه به مالک)
ج. خداوند سبحان حقوق بندگانش را بر حقوق خود مقدم قرار داده است، پس هر کس که برای اداء حقوق بندگان خدا قیام کند، در حقیقت، این عمل، او را به ادای حقوق الهی می کشاند. غررالحکم، به نقل از میزان الحکمه، ج