شعری از آقای کریم رحیمی در مورد ملا محمد نصرآبادی

روایت شده زاهل فضل و قلم  بتوصیف شخصی بسی محترم

که مرحوم ملا محمد بنام  فقیه و سخندان و والا مقام

در این خطه پرداخت آن باوقار   به ترویج دین مبین از قرار

به علم و عمل آن زمان طاق بود   چو خورشید روشن گر آفاق بود

ادیبی توانمند و نیکو خصال  به علم و درایت به اوج کمال

بد علامه در علم و فقه و اصول  روایت گر علم آل رسول

خطیبی برازنده در علم دین  فروزنده چون ماه بر مسلمین

بر مسجد جامع اش خانه بود  و در آن محل جا و کاشانه بود

مزارش زیارتگه مومنین   کتابش هدایتگر متقین

ز شان و مقامش همین نکته بس که از گلایه نیاورده کس

شندیم که اندر کتاب سپهر  چنین گفت فیض کاشانی از راه مهر

چو من وفات نمودم از این خراب آباد نماز دفن بخواند ملا محمد از نصرآباد

به نقل از بزرگان نیکو مقام که در هر محافل بودند مدام

چو می شد هلال محرم عیان مه ماتم خسور انس  و جان

در این خانه بزم عزا می گشود لوای عزا را به پا می نمود

چو در ظهر عاشور با چشم تر به منبر همی می شد آن نام ور

همی ناله می زد به صد شور  و شین غریبم حسین و شهیدم حسین

درود خداوند غفار و جود به روح تو ای چهره در خاک سود

درود و سلام همه مومنین نثار روان تو ای  فخر دین

سمی محمد رسول امین شفاعت کن از جمله مومنین